ابزار اقتصادی است که به فروشنده و
خریدار اجازه می‌دهد بدون تحویل دارایی پایه تفاوت بین قیمت ذکر شده در
قرارداد و قیمت واقعی را محاسبه کنند. به عنوان دارایی پایه در قرار دادهای برای تفاوت در اغلب مواقع قرارداد‌های آتی،
فلزات گرانبها، شاخص های
بورس استفاده می‌شود. در این صورت هم در صورت صعود و هم در صورت سقوط می‌توان درآمد کسب کرد.